De man die altijd de clown speelde en graag de regie in handen nam, kon de ziekte van Parkinson niet overwinnen.
Deze inleiding van de overlijdensadvertentie in het dagblad Tubantia laat aan duidelijkheid niets te wensen over.
Wanneer zijn voornaam Johan wordt genoemd zullen de mensen in zijn naaste omgeving amper weten met wie van doen te hebben.
Een ieder kent hem bij de naam Nico en hoe en om welke reden die naamsverwisseling heeft plaatsgevonden is mij niet bekend.
Nico verhuisde al weer een aantal jaren geleden van Hengevelde naar Delden. Bij de club WVV was hij in zijn jonge jaren 1e elftal speler en diende hij in diverse functies de belangen van die club.
Een man met ervaring dus. Dat niet alleen op voetbalgebied maar ook in zijn functie van ceremoniemeester bij optredens voor invaliden en bejaarden. Zijn gevoel voor humor was ongekend en menigeen genoot met volle teugen van zijn optredens.
Als belangstellende voor het sportgebeuren stak hij ook al gauw bij Rood – Zwart zijn neus achter de deur. Voor het werk in de vrijdagmorgenploeg stelde hij zich uiteindelijk beschikbaar. Hij wist in die ploeg binnen een korte termijn een warme vriendschap op te bouwen. Zijn ijver bij het poetswerk in het kleedgebouw was ongekend en de humor van een gehalte om nooit te vergeten. Als supporter bij wedstrijden van de jeugd en het 1e elftal was hij in het weekend regelmatig op ons sportcomplex te vinden.
Nico bedankt voor je vriendschap, ijver en sympathie voor onze club. Namens het bestuur, de medewerkers van de vrijdagmorgenploeg en de leden van Rood – Zwart condoleer ik hierbij zijn vrouw Maria en verdere familieleden van harte met het grote verlies.
Dat Nico mag rusten in vrede.
Gerhard Bebseler.
