Familie Ros schenkt voetbaltafel Noaberhoes Rood Zwart ter nagedachtenis aan overleden broer – en clubicoon – Jan Ros

‘Jan Ros; getrouwd met Rood Zwart’

Geert Ros: “Het gaat over onze broer Jan, hij is – zoals bekend – een fervente Rood Zwarter. 
Hij is heel lang jeugdleider geweest, Rood Zwart kwam bij hem altijd op de eerste plaats. 
De aanzet van het nieuwe clubgebouw heeft hij nog meegemaakt, maar hij is overleden op 7 april 2016”.

Robert Ros, voorzitter van Rood Zwart; “Vroeger was er in het ander clubgebouw het jeugdhonk, dat vond hij belangrijk; de opvang van jeugd, de jeugd binnenhouden, bezighouden en een beetje opvoeden”. Robert glimlachend; “Mijn moeder zei altijd; ‘hij is getrouwd met Rood Zwart’, een andere liefde heeft hij nauwelijks gekend. Familie en Rood Zwart waren voor hem belangrijk”.

Geert: “Hij is begonnen met voetbal op latere leeftijd, hij was toen al 14 jaar. Hij is ingestroomd in het B-team, later ging hij naar de A2; het ‘artiestenteam’ het was daar altijd lachen. Nee, voetballen kon hij eigenlijk niet, sterker; hij kon ‘voor geen meter voetballen’, maar hij had er wel verstand van”. “Tegelijkertijd met het voetbal begon hij als jeugdleider, eerst de D, daarna de B, en daarna 30jaar bij het A1-elftal, vanaf 1986”

Robert: “Daarnaast was hij leider van eerste elftal, tot op het laatst. Hij was ook wedstrijdsecretaris van de jeugd, de telefoon ging bij ons vroeger de hele dag in het weekend, met berichten over afgelastingen en verplaatsingen, m’n moeder was z’n secretaresse.”

Geert: “Hij hield van gezelligheid en activiteiten, was altijd betrokken bij de zomerkampen voor de jeugd, was druk met de playbackshow om z’n team mee te laten doen, en met het carnaval. Bij het overlijden van Jan was er zelfs een delegatie uit de Duitse stad Hilter aanwezig. Hilter is de oude partnergemeente van Delden en Rood Zwart had daar ook een uitwisseling mee”.

“We hadden gedacht dat we iets voor het clubgebouw moesten doen, en dan speciaal voor de jeugd. De jeugd ging altijd voor, kwam altijd op de eerste plaats, daarna pas de senioren”.

Robert: “Hij heeft heel veel voor Rood Zwart betekend, dat wilden we fysiek tastbaar maken”.

Geert: “We hebben een tijdje gezocht naar iets waar de jeugd altijd mee kan spelen, iets voor in het gebouw dat hij altijd graag heeft gewild maar wat hij niet meer heeft meegemaakt. En we hebben gedacht dat het een voetbalspel moet worden. Een goed ding, vandalismebestendig, dat lang kan meegaan en dat hopelijk een mooi plekje krijgt in dit gebouw. Dat is het verhaal van de voetbaltafel”.